Toen Dulcie ‘Loyal’ Selleck de negentig was gepasseerd, zag ze het idee van een cochleair implantaat om haar gehoor te verbeteren niet zitten, omdat het volgens haar een ‘verspilling van tijd en geld’ was vanwege haar hoge leeftijd.
“Ik ben waarschijnlijk toch over een half jaar dood”, zei ze tegen haar familie.
Op 98-jarige leeftijd veranderde het leven van Loyal echter toen ze misschien wel de oudste Australische werd die een Cochlear™-implantaat ontving.
Haar chirurg, professor Stephen O’Leary, voorzitter van Oor-neus-keelheelkunde aan de universiteit van Melbourne, zegt dat hij denkt dat Loyal de oudste begunstigde is en zeker zijn oudste patiënte is.
Loyal vierde recentelijk haar 100e verjaardag en kon nog meer van de festiviteiten ter ere van haar genieten doordat ze vrijwel elk gesproken woord kon verstaan.
“Het is fantastisch”, zegt ze, over het kunnen horen van de wereld om haar heen. “Ik ben blij dat ik hun [familie] stemmen kan horen. Ik kan de vogels horen zingen …. Het is geweldig om met vrienden te kunnen praten.”
Haar jongste dochter, Joy Murphy, herinnert zich hoe haar moeder opzag tegen een cochleair implantaat, omdat ze vond dat het een verspilling van tijd en geld was op haar leeftijd.
De vier kinderen van Loyal en hun gezinnen waren speciale gasten op het feest, evenals professor Graeme Clark, de uitvinder van het meerkanaals cochleair implantaat.
Toen anesthesist dr. Peter Seal echter bevestigde dat ze bijzonder fit was en een anesthesie kon doorstaan, besloot Loyal om de gok te wagen.
Joy geeft aan dat ze zou willen dat haar moeder de keuze eerder had gemaakt.
Ze zegt dat haar moeder vijf dagen per week naar buiten gaat, twee keer per week met vrienden afspreekt, van chocolade geniet terwijl ze op haar hometrainer sport en van kruiswoordpuzzels, lezen en bingo houdt.
Professor O’Leary zegt dat de impact van een implantaat op het leven van een oudere persoon ver reikt: “We begrijpen het belang van verbonden blijven met familie, wat van hoge intrinsieke waarde is.”
“Het heeft echter vele malen langer geduurd om het belang van implantaten voor ouderen te realiseren, maar ik denk dat de waarde voor je familie, je kleinkinderen en achterkleinkinderen – dat die overbrugging van generaties niet onderschat mag worden.”
“Als ik nu zie hoe deze familie kan communiceren, dan begrijp ik dat dit het waard is geweest”, zegt hij. “Dit toont nog maar eens aan dat mensen van elke leeftijd gewaardeerd moeten worden. We implanteren heupen bij mensen van 98 jaar, dus waarom geen gehoorimplantaten?”.
Loyal zegt dat ze niet eens donder kon horen voordat haar cochleair implantaat was aangebracht, dat ze niet kon communiceren en probeerde te liplezen.
Sarah Selleck, die met haar gezin is afgereisd vanuit Saoedi-Arabië voor het jubileum van haar oma, herinnert zich nog dat ze haar oma enkele jaren geleden bij een hoorspecialist had begeleid.
“Ze kreeg een nieuw hoorapparaat en hoopte dat het geweldig zou zijn en dat ze zou kunnen horen. Haar teleurstelling was zeer bedroevend. Het was verschrikkelijk. Ze probeerde het goed te verbergen, maar het was duidelijk dat ze teleurgesteld was.”
Professor O’Leary spoorde mensen aan om hun gehoor te laten testen. “De grootste fout is om de gok niet te wagen en andere mogelijkheden te verkennen. Mensen leren zichzelf en hun gehoor kennen en ook zij kunnen profiteren van een implantaat.”
Loyal, nu gelukkig en ontspannen, is verheugd om cochleaire implantaten aan te bevelen en zei: “Je bent nooit te oud.”
De overgrootmoeder, die als getalenteerde naaister werkte terwijl ze haar kinderen opvoedde op een boerderij, voelt zich stilletjes tevreden om 100 te zijn, ook al voelt ze zich maar “rond de 60”.
En, voor de goede orde, ze staat bekend als Loyal omdat: “Mijn moeder een aardig meisje kende, genaamd Loyal. Ze kon me niet Loyal Dulcie noemen, dus noemde ze me Dulcie Loyal.”
