Toen de geprezen Australische auteur Libby Hathorn een jong meisje met gehoorverlies tegen het lijf liep, was ze zo overweldigd door de ervaring van het meisje, dat ze er een zintuiglijk verhaal over schreef.
What Rosie Hears (‘Wat Rosie hoort’) volgt de reis van een klein meisje, voor en na haar cochleair implantaat-operatie, en de bijzondere nieuwe wereld van geluiden die ze daarna betreedt.
Libby is een bekroond auteur van meer dan 70 kinderboeken, waarvan sommige verfilmd zijn of in toneelstukken en opera’s zijn omgezet. Ze is dus geen onbekende op het gebied van verhalen vertellen.
In dit project is er digitale animatie gebruikt om het verhaal, de muziek en de kunst samen te bundelen. Hierdoor ontstaat een zintuiglijke ervaring die de geluiden die Rosie plotseling kan horen prachtig nabootst.
“Na haar operatie voor een cochleair implantaat en de nazorg, is Rosie erg onder de indruk over wat ze in de omgeving van haar huis kan horen – haar eigen voetstappen, gelach, muziek – en schrikt ze net zo hard van geluiden zoals een wc die doorspoelt en een vuilniswagen die langskomt.”
Libby vestigt de aandacht op de nieuwe wereld in ieder klein geluid dat Rosie hoort – van haar gorgelende kleine broertje tot de verschuivende muzieknoten van de piano, en zelfs de geluiden van het bakken van een taart. Het ‘geknars van de kokosnoot’ en ‘het klotsen van melk’ tot de ‘plof van boter’ en ‘het heerlijke gedruppel van gesmolten chocolade’.
“Ik was geïnteresseerd in Rosies reis uit haar niet-horende wereld naar de horende wereld, waar zoveel nieuwe geluiden zouden zijn,” zegt Libby. “En het belang en de vreugde van al onze vijf zintuigen.”
De speelse animatie is een samenwerking met beeldend kunstenaar illustrator Bethany Macdonald, bevlogen animator Hamish Gilbert, en één van de meest vooraanstaande componisten van Australië, Elena Kats-Chernin, die de muziek voor What Rosie Hears schreef.
Het verhaal gaat ook over vriendschap, omdat Rosie geleidelijk het zelfvertrouwen opbouwt om te spelen met Isabel, het buurmeisje.
Daarom is het verhaal heel persoonlijk voor Libby, wier inspiratie voor het project voortkomt uit haar verlangen om anderen te informeren over cochleaire implantaten en om het stigma op gehoorverlies, vooral bij kinderen, weg te halen.
Libby’s kleindochter Isabel gebruikt een cochleair implantaat. En via Isabel ontmoette Libby de echte Rosie. Dat gebeurde op een evenement van The Shepherd Centre, een non-profitorganisatie in Australië die kinderen met gehoorverlies bijstaat.
Rosie vertelde dat ze de vraag om deel te nemen aan het project met ‘het grootste genoegen’ heeft aangenomen. “Ik hoop dat het de bewustwording en de ondersteuning oproept dat het verdient, zodat kinderen zoals Isabel en ik de voordelen en hulp krijgen die we verdienen.”
Kijk What Rosie Hears op YouTube
(Cochlear is niet de eigenaar van deze inhoud)
