Als tiener heb je wel lef nodig om naar de koningin van het Verenigd Koninkrijk te schrijven, contact op te nemen met de makers van de tv-hit The Simpsons en een musical te schrijven over kinderen met een gehoorbeperking genaamd Listen Up, klaar voor een voorstelling in het theater.
Op de jonge leeftijd van 14 jaar is Isabel zo enthousiast over haar toekomst, dat ze een CV heeft opgesteld. En hoewel ze pas net aan de middelbare school is begonnen, heeft ze onlangs gesolliciteerd voor een baan als scriptschrijver voor TV.
Sinds ze op haar 10de haar implantaat en Cochlear™ Nucleus® 6-geluidsprocessor kreeg, is Isy’s zelfvertrouwen toegenomen en heeft ze een manier gevonden om zichzelf te uiten via muziek en theater, aldus haar moeder. “Op creatief vlak is ze tot leven gekomen.”
“Ik zag zo veel verandering, verandering in haar persoonlijkheid en zelfvertrouwen. Voor haar implantaat werd ze sociaal moe en trok ze zich terug in haar eigen wereld.”
De tiener is begonnen met piano, componeert nu muziek, schrijft toneelstukken en zingt in het koor en de rockband van school. Onlangs werd ze door The Shepherd Centre, een Australische organisatie die kinderen met gehoorverlies ondersteunt, verkozen tot Voice of The Future.
Maar ondanks Isy’s creatieve talent en uitbundigheid is de middelbare school een uitdaging.
“Het leven op school is niet altijd gemakkelijk. Ze wordt dagelijks gemeden, soms is het moeilijk de moed op te brengen om naar school te gaan.”
Isy’s moeder zegt dat het, ondanks de strategieën van scholen om pesten tegen te gaan, vaak het minder opvallende gedrag is dat pijn doet en hard aankomt bij een tiener: met de ogen rollen, handgebaren, fysieke uitsluiting, alleen in de klas zitten of als laatste worden gekozen voor een teamsport activiteit.
“Kinderen met gehoorverlies hebben het moeilijk omdat ze uitgesloten kunnen worden. Het helpt ook niet als je kind niet sportief is”, zegt ze.
Dus hoe ondersteun je een kind dat emotioneel gekweld of gepest wordt, of dat zich op school buitengesloten voelt?
Tips die Isy helpen omgaan met de uitdagingen op de middelbare school:
1. Zoek uit waar ze energie van krijgen
“Heb je een kind met een beperking, ga dan op zoek naar zijn of haar unieke sterke kanten. Sta open voor nieuwe dingen, probeer veel verschillende activiteiten en zoek uit waar ze energie van krijgen”, adviseert Isy’s moeder.
Voor Isy was dit pianospelen en onlangs begon ze ook met toneellessen. “Ze heeft buiten school een prachtige vriendengroep gevonden. Isy heeft ook het geluk dat ze inspirerende docenten Engels en tekenen heeft die haar enthousiasmeren. Ze is gek op tekenen, striptekenen en animatie.”
2. Bereid ze voor op school
Kinderen zijn nieuwsgierig en stellen vragen over gehoorverlies en hooroplossingen. Bespreek de vragen die mogelijk gesteld gaan worden en help je kind een antwoord klaar te hebben.
“We adviseerden haar hun vragen te beantwoorden en openhartig te zijn. Het is vaak niet zo erg als je denkt wanneer je wat antwoorden paraat hebt. Kinderen vroegen Isy bijvoorbeeld: “Wat is dat bruine ding op je hoofd? Waar is dat knipperende licht op je oor voor?” Kinderen hebben tegenwoordig toch al zo veel apparaten om zich heen.”
3. Versla de zondagavondblues
Help kinderen thuis mentaal te ontspannen en omring ze met ondersteuning. Focus op ’thuis’ als een plek vol gelach, geluk en positiviteit.
Probeer tieners door middel van activiteiten af te leiden van de ‘zondagavondblues’.
“We maken een lange wandeling met de hond en Isy vertelt ons over haar nieuwe ideeën voor verhalen. Soms gaat ze ’s avonds zwemmen in de zee met haar vader. Of we spelen muziek en koken samen. Of kijken een film”, zeg Isy’s moeder.
4. Zoek een coach voor buitenschoolse activiteiten
Zoek iemand buiten het gezin die uw kind kan ondersteunen bij activiteiten waar hij of zij minder zelfverzekerd in is. Isy’s ouders schakelden voor haar een trainer in die haar helpt bij haar coördinatie en fitheid. Volgens hen is de sleutel tot succes het vinden van een jonge en inspirerende persoon die weet hoe het is om tiener te zijn.
Nu is Isy fitter, sterker en durft ze sneller iets te proberen. Ze speelt voetbal en vindt nieuwe sporten zoals American football leuk.
“Voorheen zou ze dat nooit hebben geprobeerd en vermeed ze sport. Ik heb geprobeerd Isy veel verschillende sporten te leren, maar soms moet je het loslaten en aan iemand anders overlaten”, zegt haar moeder.
5. Verleg de grenzen om gehoorverlies te normaliseren
“We hebben van Isy altijd verwacht dat ze alles probeert en haar gehoorverlies niet als excuus gebruikt. We wandelen graag in de Australische bush en Isy houdt van kamperen, wandelen en kajakken met haar neven en nichten. Ze ging ook paardrijden en op ponykamp, een idee van haar grootouders en vrienden van de familie.
Isy ging onlangs met ons mee op gezinsvakantie naar Nieuw-Zeeland, een uitdaging voor ons allemaal. Isy haalde het onderste uit de kan en liet ons en haarzelf echt zien wat ze allemaal kan als ze zichzelf fysiek en mentaal pusht. Deze uitdagingen hebben Isy meer vertrouwen gegeven in haar eigen kunnen.”
6. Overweeg een huisdier
“Rond de tijd van Isy’s operatie hebben we een hond genaamd Honey in huis gehaald. Honey en Isy zijn onafscheidelijk en hebben een ongelooflijke band”, zegt Isy’s moeder.
“Wanneer er dingen veranderen, is haar hond er voor haar. Wanneer Isy zich klaarmaakt om naar school te gaan, staat haar hond naast haar. Honey zit bij de deur te wachten wanneer Isy thuiskomt. Isy vertelt haar haar geheimen, oefent haar teksten met haar, kijkt tv met haar, wandelt met haar, ze is echt haar beste maatje!”
7. Betrek broers en zussen erbij
Ruby, Isy’s 16-jarige zus, heeft voor Isy een belangrijke rol gespeeld in het herkennen van sociale signalen, iets dat voor tieners heel belangrijk is.
Hoe meiden hun haar dragen bijvoorbeeld, en zelfs de lengte van de zoom van het schooluniform. Deze kleine dingen tellen mee en helpen een kind erbij te horen.
“Het helpt als je de steun van zussen en broers kunt inschakelen”, zegt Isy’s moeder.
Doordat Isy op school een oudere zus heeft, heeft ze een veilige plek bij deze oudere meiden op het schoolplein. Dat heeft ook geholpen.
“Het leven kan lastig zijn voor tieners en als ouders proberen we hen door deze jaren heen te helpen, maar uiteindelijk moeten de kinderen het zelf doen. We hebben altijd geprobeerd naar Isy te luisteren, naar haar ideeën en verhalen, en te praten over zorgen en manieren om positief te blijven.
Moedig ze aan om het gewoon te doen, koester hun verlangen om dingen te proberen en hun ingebouwde veerkracht. Isy heeft nu de vaardigheden, focus en zelfverzekerdheid om te gaan en staan waar ze wil in het leven.
We hebben ook het geluk dat Isy van nature optimistisch is en enthousiast is over het leven. En vaak is het Isy die ons het goede voorbeeld geeft!”
