Kiedy 24-letnia Mahrukh była mała, chciała zostać lekarką, ale myślała, że ubytek słuchu jej to uniemożliwi. Nie miała żadnych wzorów do naśladowania i nie sądziła, że to osiągalny cel.
Jednak dzięki zachętom ze strony rodziny i nauczycieli zrozumiała, że może studiować medycynę.
„Poczułam, że mogłabym dokonać zmiany i zostawić po sobie ślad życzliwości, szczególnie tej skierowanej do najbardziej pomijanych ludzi w społeczeństwie”, powiedziała Mahrukh.
Mahrukh, której wszczepiono implanty ślimakowe w wieku 7 i 10 lat, dorastała w Dubaju i tam ukończyła studia I stopnia na wysokim poziomie akademickim.
Zdecydowała się studiować medycynę w Indiach, co było dla niej kolejną przeszkodą, gdyż nie mówiła w hindi.
„Mówiłam tylko po angielsku, bo lekarz polecił moim rodzicom wychowywać mnie w jednym języku; podobno dwa lub więcej mogłyby zaburzyć mój rozwój”, tłumaczy.
„Późniejsze badania wykazały, że to tylko mit, a wielu młodych użytkowników implantów ślimakowych jest wielojęzycznych już od dzieciństwa — jednak mnie nie nauczono mówić w moim ojczystym języku, hindi”.
Mahrukh dzieli się swoją historią w ramach programu Osiągnij wszystko prowadzonego przez Cochlear Foundation i Malala Fund. Dzięki temu programowi dzieci i młodzież z ubytkiem słuchu mogą zwrócić uwagę na swoje doświadczenia i na znaczenie wczesnego dostępu do opieki zdrowotnej oraz wsparcia słuchu.
Mahrukh chce inspirować innych do rozpoczęcia kariery w dziedzinie medycyny — lub każdej innej — bez obaw, że ubytek słuchu będzie przeszkodą.
„Pierwszy raz uświadomiłam sobie, że mogę zostać lekarką, gdy moja mama wróciła ze spotkania z moim nauczycielem od przedmiotów ścisłych. Zasugerował on, żebym rozważyła karierę w tej dziedzinie, gdyż moje zdolności krytycznego myślenia dobrze łączą się z moją wrażliwą osobowością. Mama zapytała mnie, czy chciałabym zostać lekarką. To właśnie wtedy medycyna wydała mi się możliwą opcją kariery dla kogoś takiego jak ja, czyli osoby z ubytkiem słuchu”.
Mahrukh zdecydowała się na studia w Indiach, mimo że nie mówiła w hindi.
„Postanowiłam wrócić do ojczyzny, żeby studiować medycynę. Uważam, że każdy ma obowiązek służyć swojemu krajowi. Nieznajomość hindi z mojego punktu widzenia nie miała tu nic do rzeczy.
„Przeprowadzka do Indii była jednak dużym szokiem kulturowym, a nauka języka przy jednoczesnym trzymaniu się morderczego planu zajęć była bardzo trudna. Zmęczenie słuchaniem sprawiało, że wieczorami byłam zupełnie wyczerpana po całym dniu spędzonym na próbach zrozumienia rozmów”.
„Kiedy zaczęła się pandemia i wszędzie pojawiły się maseczki, czułam, że muszę stawić czoła jeszcze jednej przeszkodzie”, wyjaśnia Mahrukh. „Dla kogoś takiego jak ja, kto w dużym stopniu polega na interpretowaniu mimiki twarzy i czytaniu z ruchu warg — szczególnie podczas nauki hindi — komunikacja podczas pandemii COVID-19 była dużym wyzwaniem”.
Poezja pomogła Mahrukh radzić sobie z silnymi emocjami, jakie odczuwała w tamtym czasie.
„Udostępniałam moje wiersze na portalach społecznościowych, aby uświadamiać innym problemy, jakich doświadczają osoby niesłyszące i słabosłyszące. Natknęłam się na HearBuds, grupę użytkowników implantów ślimakowych i aparatów słuchowych, którzy z dumą opowiadają o swojej tożsamości budowanej wokół ubytku słuchu. Nie pomogli mi w zaakceptowaniu realiów, lecz przeciwnie — zachęcili do pielęgnowania wyjątkowości i działania na rzecz swoją i innych”.
Plany Mahrukh na przyszłość są ambitne. W tym roku zacznie magisterskie studia medyczne w dziedzinie położnictwa i ginekologii w Lady Hardinge Medical College, jednej z najlepszych uczelni tego typu w Indiach.
Planuje również zbudować społeczność, która będzie wspierać lekarzy z niepełnosprawnościami w Indiach i opowiadać się za ich prawami. Lekarze z niepełnosprawnościami wnoszą wyjątkowe zrozumienie potrzeb i priorytetów pacjentów i zupełnie inną perspektywę.
„Domagając się dostępu do uczelni medycznych i przystosowanie ich do potrzeb niepełnosprawnych, nie tylko reprezentujemy sami siebie i naszą tożsamość związaną z ubytkami słuchu, ale także zachęcamy pacjentów do walki o siebie”, zauważa.
Mahrukh chce zmienić sposób, w jaki postrzegane są osoby z ubytkiem słuchu. Pragnie także, aby takie osoby wiedziały, że mogą osiągnąć wszystko.
„Tak wiele dzieci nie wierzy w swoje możliwości tylko z powodu ubytku słuchu. Chcę powiedzieć wszystkim dzieciom, że ubytek słuchu nie może powstrzymać Was od spełniania marzeń.
„Nie bójcie się kreatywności i nie ograniczajcie swojej wyobraźni. Mam nadzieję, że dzieci, które chcą zostać lekarzami mogą spojrzeć na mnie i zobaczyć, że jest ktoś taki jak one, kto spełnił swoje marzenie. Być może uda mi się utorować drogę dzieciom, które zechcą rozpocząć karierę medyczną.
„Chcę, aby w środowisku akademickim — zwłaszcza w środowisku medycznym w Indiach — nikt nie kwestionował potencjału osób niesłyszących i słabosłyszących”.
Historie osób takich jak Mahrukh mają moc zmieniania świata. Fundacje Malala Fund i Cochlear Foundation zapraszają dzieci i młodzież z ubytkiem słuchu do podzielenia się swoimi historiami o osobistych osiągnięciach w ramach programu „Osiągnij wszystko”.
Program zwraca uwagę na rzeczywiste doświadczenia dzieci i młodzieży z ubytkiem słuchu, podkreślając znaczenie wczesnego dostępu do opieki zdrowotnej i wsparcia słuchu. Dowiedz się więcej i podziel się swoją historią.
